Εξασκώντας την έννοια της Παύσης – Practicing Rests and Pauses

for English scroll down or press here
Αυτοσχεδιασμός – Πρακτική και ασκήσεις #0
Άσκηση – Exercise #1
Άσκηση – Exercise #2
Άσκηση – Exercise #3
Άσκηση – Exercise #4

Πολύ συχνά στην δημιουργική διαδικασία γίνεται συζήτηση για την αρχή και το τέλος. Υπάρχουν ολόκληρα άρθρα, θεωρίες για την αρχή και το τέλος. Θυμάμαι ότι στις διαλέξεις της Laurie Anderson μέσα στην πρώτη καραντίνα που ανέφερε ότι δεν κάνει διάλειμμα στις παραστάσεις της γιατί τότε πρέπει να βρίσκει 2 αρχές και 2 τέλη. Οι αρχές και τα τέλη είναι οι απόλυτες στιγμές απόφασης που ο καλλιτέχνης διακόπτει την πραγματικότητα ως έχει και εισάγει την δική του οπτική.

Ας κάνουμε μία συζήτηση για τις παύσεις. Στην μουσική εκπαίδευση οι παύσεις διδάσκονται παρομοίως με τις παύσεις στον λόγο – υπάρχουν για να τονίζουν κάτι που ειπώθηκε ή κάτι που πρόκειται να ειπωθεί. Έχουν ένα ρόλο προετοιμασίας, ένα ρόλο άμεσα εξαρτώμενο. Αυτή η σκέψη στην σύνθεση είναι χρήσιμη: “φτιάχνω προτάσεις και κάνω παύσεις για να τονίσω τι είπα μόλις ή για να έχω φόρα στο τι θα πω” . Η άσκηση που εξασκούμαι είναι ξανά μία άσκηση παρατήρησης με τρία βήματα.

Για την άσκηση:
1) Ας παίξουμε μία νότα ή μέχρι και ολόκληρες φράσεις και όταν ολοκληρωθούν σταματάμε. Οι νότες και οι φράσεις μπορούν να είναι όσο μικρές ή μεγάλες θέλουμε, με οποιοδήποτε χρώμα, ένταση, τεχνική κλπ.

2) Στην παύση προσπαθούμε να αναπαράξουμε τη νότα ή την φράση αυτούσια στο μυαλό μας. Παίρνουμε όσο χρόνο θέλουμε μέχρι να βεβαιωθούμε ότι αυτό που έχουμε στο μυαλό μας είναι όσο το δυνατό κοντά σε αυτό που παίξαμε. Στην συνέχεια, πριν αρχίσουμε να ξανα-παίζουμε, σκεφτόμαστε τι θα παίξουμε βάσει αυτού που μόλις αναπαράξαμε στο μυαλό μας.

3) Ξανα-παίζουμε. Την στιγμή που ξανα-παίζεις συνέκρινε αυτό που έπαιξες με αυτό που θα ήθελες να παίξεις. Δεν έχει σημασία αν το πέτυχες ή όχι, σημασία έχει να μην σταματήσεις και να συνεχίσεις τα βήματα της άσκησης.

Ερωτήματα:

• Αναπαράγω τις ιδέες με την ίδια ταχύτητα που παίχτηκαν;
• Πώς αλλάζουν οι δυναμικές πριν ή μετά τις παύσεις;
• Πόσο μοιάζουν οι ιδέες πριν ή μετά την κάθε παύση;

---

Very often in the creative process there is a discussion about the beginning and the end. There are whole articles, theories about beginning and end. I remember in Laurie Anderson’s lectures within the first quarantine she mentioned that she doesn’t take a break in her performances because then she has to find 2 beginnings and 2 endings. Beginnings and endings are the ultimate moments of decision when the artist interrupts reality as it is and introduces his or her own perspective.

Let’s have a discussion about pauses. In music education pauses are taught similarly to pauses in speech – they exist to emphasize something said or something about to be said. They have a preparatory role, a directly dependent role. This thought in composition is useful: “I make sentences and pauses to emphasize what I have just said or to get momentum on what I am about to say” . The exercise I am practicing is again a three-step observation exercise.

For the exercise:
1) Let’s play a note or up to whole phrases and when they are complete we stop. The notes and phrases can be as short or long as we want, with any color, volume, technique, etc.

2) At the pause we try to play the note or phrase as it is in our minds. We take as much time as we want until we are sure that what we have in our minds is as close as possible to what we played. Then, before we start playing again, we think about what we’re going to play based on what we just played in our mind.

3) We replay. The moment you replay compare what you played to what you would like to play. It doesn’t matter if you got it or not, what matters is that you don’t stop and continue the steps of the exercise.

Questions:

• Do I replay the ideas at the same speed they were played?
• How do the dynamics change before or after the pauses?
• How similar are the ideas before or after each pause?

Translated with www.DeepL.com/Translator (free version)